NGC3184 is een spiraalvormig sterrenstelsel, het is ontdekt door William Herschel op 18 maart 1787. Hij beschreef het als zijnde “helder, rond, geleidelijk helderder naar het centrum, 8′ diameter”. John Herschel bekeek het ook, maar hij classificeerde het als een dubbel object. Lord Rosse bemerkte beschreef het tweede object, NGC3180, als zijnde 5′ verwijderd van NGC3184 en als “zeer zwak en langwerpig”. Hal Corwin legt uit dat NGC3180 een sterrenwolk of H-II regio de noord-west arm van NGC3184 is. NGC3181 bevindt zich ook in NGC3184, het is de helderste H-II regio, ten zuidwesten van de kern van het sterrenstelsel. NGC3184 behoort tot dezelfde groep sterrenstelsels als die in het sterrenbeeld Leo.

Het sterrenstelsel heeft twee HII regionen, te weten NGC3180 en NGC3181, en herbergt een grote hoveelheid zware elementen. Ook zijn er vele supernovae in gedetecteerd:
SN1921B (m13.5)
SN1921C (m11.0)
SN1937F (m13.5
SN1999gi (magnitude 14 type II supernova), gedetecteerd op 9 december 1999
SN2010dn, gedetecteerd door Koichi Itagaki op 31 mei 2010. Een m17.0 optische transient welke kan zijn veroorzaakt door een “luminous blue variable” (LBV) ster. Dat zijn sterren die onderhevig zijn aan grote uitbarstingen, net voordat ze overgaan tot een supernova.

Fysische gegevens NGC3184:
Helderheid(V): m10.4
Afstand: 39.8+/-12 miljoen lichtjaar
Type: SA(s)b: II

Visueel bekijken:
O’Meara:
In een 8″ telescoop is het goed zichtbaar als een zwakke schijfje van 5′.
Op 30x in de 8″ ziet het eruit als M33 in een 50mm opening.
Op 200x in een 10″ ziet het eruit als een hoefijzer.
In een 12″ is geen duidelijke kern of toename van helderheid richting het centrum. In een 13″ is een hint van de spiraalstructuren waargenomen.

Sue French:
Zichtbaar als een kleine ronde mistvlek in een kleine refractor op 17x. In 10″ op 118x, subtiele structuren van verschillen in helderheid die duiden op de spiraalarmen. Op 171x heldere vlekken in de halo, een noordwest (NGC3180) en een zuidwest (NGC3181) en een zeer zwakke oostenlijk.

Burnhams:
NGC3181 Sc type, m10.5, 5.5’x5.5′ afmeting. Redelijk helder, erg groot, rond, helderheidsverloop naar het centrum. Mooi “face on” spiraalsterrenstelsel in zelfde zichtveld als Mu Ursa Major (Tania Australis), een m3.06 ster van spectrale klasse M0III (dus ook enigszins roodkleurig).

De sterrenwacht was alweer sinds halverwege december 2018 niet open geweest, de nacht met die paar heldere uren voor 46P/Wirtanen.
Door de warme avond was de seeing enorm slecht, zowel de RA+DEC as sprongen 2″ op en neer, vandaar de volgfouten. Het autoguiden was daarom een grote uitdaging deze avond.
De opname is gecropped vanwege een reflectie welke veroorzaakt is door een heldere ster: HD-89053, een m6.55 ster van spectrale klasse M2III (vandaar de wat rodere kleur).

Opnamegegevens:
Datum: dinsdag 26 februari 2019
Telescoop: 200mmF5 ASH carbon Newton op ASH montering
Camera: ZWO ASI174MM cooled (-25C)
Autoguiding: off axis met Lodestar SXV/PHD2.6
Corrector: ES HR
Filters: Baader 1.25″ R, G en B
Belichtingen: 10x300s R, 10x300s G en 10x300s B
Imagescale: 1.13″/pixel
Pre processing: AstroPixelProcessor
Post processing: PixInsight/Photoshop CS6

Bronnen:
https://en.wikipedia.org/wiki/NGC_3184
Deep-Sky Commpanions: Hidden Treasures (O’Meara) blz. 261
Deep-Sky Wonders (Sue French) blz. 95
Burnhams Celestial Handbooks (Robert Burnham) blz. 1930